Het is een feit, ik wil het kwijt; ik heb een weblog! Een beetje onwennig nog, weinig bekwaam in de terminologie en het jargon nog niet geheel eigen, maar daar gaat verandering in komen!
Redenen die mij bewogen en tot zulks deden besluiten; allereerst speelt de verslavende werking van taal in al z'n facetten een grote rol. Ik ben de gehele dag bezig met het opnemen van lettertjes; van dagelijkse beslommeringen in de ochtendkrant tot, bij gebrek aan beter, het lezen van reclameborden, uitvallende treinen signaleringen, "twee-voor-deprijs-van-éénaanbiedingen"... Het maakt niet uit, als het zich maar voegt en ritst binnen de onophoudelijke stroom van leestekens, die door mijn niet al te kritische filter, zich een weg weten te banen naar het controleheadmastercentrum, alwaar het zich vanzelf archiveert en catalogiseert op "belangrijkheid." (Overigens de enige plek in mijn omgeving waar dingen zich ordelijk bewegen...)
Een andere reden en tevens de doorslaggevende, is het feit dat mijn goede vriend M.M. mij voor een confronterend dilemma heeft gesteld, hierbij de illustrerende stelling; "Jij kunt nog geen 8 weken lang een weblog onderhouden (waarbij minimaal 2 keer per week) een bericht gepost moet worden." Dit baseert hij op het feit, dat ik volgens hem;"een nogal chaotisch, ongeorganiseerd, weinig gedisciplineerd creatuur" zou zijn. Het mag voor zich spreken dat de beste man over een weinig gevoel voor mensenkennis beschikt....
Het leuke bij een weddenschap, is dat er ook zoiets als een tegenprestatie bestaat. Ik verkneukel me nu al en leef toe naar het moment dat ik ,na 8 weken puur (eigen)zinnige teksten eruit gepoept te hebben, om half acht 's morgen op Amsterdam central station het slaperige koppie van M.M. mag ontwaren in de drukke ochtendspits, waarna we onze spoorweg zullen voortzetten (na de uitvallende treinsignaleringborden te hebben gelezen, tradities moet je in ere houden) richting het Drentina wahalla!(Dé tegenpresentatie!) Als 2 wijzen zullen we ons geleid door de OV-planner (in plaats van de grote, goudgele ster), in het bezit van enkele home-madebammetjes en twee geurige bakken oploskappuginnós (in plaats van mirre en goud) ons naar het (noord)oostelijk einddoel begeven. Het Bethlehem onder de metropolen, oftewel Emmen, alwaar we ons niet zullen laten verleiden door een hebberige herbergier voor een onderkomen in een stalhostel, maar ons gewoon traditioneel nederzetten op een hunnebed. (Geheel in stylo zullen we maar zeggen en het is weer eens wat anders dan een goois matras.)
Aangezien meneer M.M. nogal voor(oor)delig tegenover dit, volgens hem achtergebeleven gebied, staat, zal ik hem een verplichte dagprogramma laten doorlopen van "kantklossen en knieperties bakken tot op fiets'n het zandpad tussen Sleen en Erm afleggen, alwaar we een groot paasvuur zullen aanleggen." (drenthser kan 't niet mien jong!) Genoeg overreding dunkt mij, om hem de schoonheid en authenciteit van deze omgeving te doen inzien. Ik mag mezelf namelijk na een schooljaar doorgebracht te hebben, in een docente-in-spéhoedanigheid op het Drenthe College, toch wel tot de locals (en dus profs) scharen.
Aldus, wil ik deze weddenschap glansrijk winnen en aan M.M., de buitenwereld en vooral mezelf bewijzen dat er ergens wel een gediciplineerd blogger (eerste jargonwoord!) in me schuilt, kunt u mij steunen door zo nu en dan wat supportberichtjes achter te laten en soms de moeite te nemen episodes van mijn tragedies, blijspelen en wellicht kluchten te lezen. Overigens zal het geen egoblog worden, maar meer een "wieweetwatwaarblog" (over alles-en-nog-wat duszz.)
Vooralsnog zeg ik tegen jullie:""Alvast bedankt en tot de volgende villa euh blog," tegen mezelf:"zet 'm op" en tegen Michael:" The winner takes it all!"Muaháháháhá
Shalom, tot kiekes en wordt vervolgd....
Redenen die mij bewogen en tot zulks deden besluiten; allereerst speelt de verslavende werking van taal in al z'n facetten een grote rol. Ik ben de gehele dag bezig met het opnemen van lettertjes; van dagelijkse beslommeringen in de ochtendkrant tot, bij gebrek aan beter, het lezen van reclameborden, uitvallende treinen signaleringen, "twee-voor-deprijs-van-éénaanbiedingen"... Het maakt niet uit, als het zich maar voegt en ritst binnen de onophoudelijke stroom van leestekens, die door mijn niet al te kritische filter, zich een weg weten te banen naar het controleheadmastercentrum, alwaar het zich vanzelf archiveert en catalogiseert op "belangrijkheid." (Overigens de enige plek in mijn omgeving waar dingen zich ordelijk bewegen...)
Een andere reden en tevens de doorslaggevende, is het feit dat mijn goede vriend M.M. mij voor een confronterend dilemma heeft gesteld, hierbij de illustrerende stelling; "Jij kunt nog geen 8 weken lang een weblog onderhouden (waarbij minimaal 2 keer per week) een bericht gepost moet worden." Dit baseert hij op het feit, dat ik volgens hem;"een nogal chaotisch, ongeorganiseerd, weinig gedisciplineerd creatuur" zou zijn. Het mag voor zich spreken dat de beste man over een weinig gevoel voor mensenkennis beschikt....
Het leuke bij een weddenschap, is dat er ook zoiets als een tegenprestatie bestaat. Ik verkneukel me nu al en leef toe naar het moment dat ik ,na 8 weken puur (eigen)zinnige teksten eruit gepoept te hebben, om half acht 's morgen op Amsterdam central station het slaperige koppie van M.M. mag ontwaren in de drukke ochtendspits, waarna we onze spoorweg zullen voortzetten (na de uitvallende treinsignaleringborden te hebben gelezen, tradities moet je in ere houden) richting het Drentina wahalla!(Dé tegenpresentatie!) Als 2 wijzen zullen we ons geleid door de OV-planner (in plaats van de grote, goudgele ster), in het bezit van enkele home-madebammetjes en twee geurige bakken oploskappuginnós (in plaats van mirre en goud) ons naar het (noord)oostelijk einddoel begeven. Het Bethlehem onder de metropolen, oftewel Emmen, alwaar we ons niet zullen laten verleiden door een hebberige herbergier voor een onderkomen in een stalhostel, maar ons gewoon traditioneel nederzetten op een hunnebed. (Geheel in stylo zullen we maar zeggen en het is weer eens wat anders dan een goois matras.)
Aangezien meneer M.M. nogal voor(oor)delig tegenover dit, volgens hem achtergebeleven gebied, staat, zal ik hem een verplichte dagprogramma laten doorlopen van "kantklossen en knieperties bakken tot op fiets'n het zandpad tussen Sleen en Erm afleggen, alwaar we een groot paasvuur zullen aanleggen." (drenthser kan 't niet mien jong!) Genoeg overreding dunkt mij, om hem de schoonheid en authenciteit van deze omgeving te doen inzien. Ik mag mezelf namelijk na een schooljaar doorgebracht te hebben, in een docente-in-spéhoedanigheid op het Drenthe College, toch wel tot de locals (en dus profs) scharen.
Aldus, wil ik deze weddenschap glansrijk winnen en aan M.M., de buitenwereld en vooral mezelf bewijzen dat er ergens wel een gediciplineerd blogger (eerste jargonwoord!) in me schuilt, kunt u mij steunen door zo nu en dan wat supportberichtjes achter te laten en soms de moeite te nemen episodes van mijn tragedies, blijspelen en wellicht kluchten te lezen. Overigens zal het geen egoblog worden, maar meer een "wieweetwatwaarblog" (over alles-en-nog-wat duszz.)
Vooralsnog zeg ik tegen jullie:""Alvast bedankt en tot de volgende villa euh blog," tegen mezelf:"zet 'm op" en tegen Michael:" The winner takes it all!"Muaháháháhá
Shalom, tot kiekes en wordt vervolgd....
1 opmerking:
Nee maar, Linke Lenny neemt de handschoen op. Ben benieuwd naar je schrijfsel en het verloop van deze weddenschap. Overigens (over chaotisch gesproken) was de oorspronkelijke termijn zes weken, maar het doet me genoegen om te lezen dat je er zelf twee weken aan vast hebt geplakt :). 8 weeks it is, then!
Een reactie posten